Dengesiz ruh hali onu her zaman yalnızlığa sürüklemişti. Bunu değiştirmek için her zaman çok çabaladı. Fakat değişen bir durum olmadı. Etkisinin az olduğu dönemlerde sorun yoktu. Bir şekilde idare edebiliyordu. Arttığında ise anlık bir ruh hali dengesizliğine dönüyordu durum.
Hayallerinin peşinden gitmesine de engel oluyordu. Çünkü ne zaman bir şeyler yapmaya kalksa o dengesizlik ortaya çıkıyor ve tüm gücünü emiyor. Üşengeç gibi davranmaya başlıyordu sonrasında da.
Bir yardım eli beklemedi mi? Bekledi. Geldi de. Fakat o yardım ellerine tutunmaya da gücü yetmedi. Bu anlık değişimler onu mental anlamda tüketiyor, bunun sonucunda bedenine de yansıyordu bu yorgunluk.
Oysa psikoloji ve ruh halleri ile içli dışlı biriydi. Bir başkasına kolayca yardım edebiliyordu. İş kendisine geldiğinde ise yetmiyordu kendine. Her şeyin farkında olmasına rağmen. Konuştuğunda bunu da dile getiriyordu.
Fakat aynı zamanda kendi sorunları söz konusu olduğunda ketum birisiydi. Detaylandırarak anlatmazdı. Bazen hiç anlatmazdı içindekileri. Belki de büyük bir hataydı bu.
Ne kadar uğraştıysa çözemedi dengesizliğini. Neden? Bunun için onlarca neden sıralanabilir. Ve çözümler de öyle.
Bunları yapmak yerine eline almış şarabını bir şeyler karalıyor kağıtlara. Dengesizliğinde boğuluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder