Beyaz hamurlular ve kırmızı hamurlular olmak üzere iki gruba ayrılır. Özellikle 7. Yüzyıla girildiğinde kırmızı hamurlu kapların azaldığı görülür. 7. ve 9. Yüzyıllar arasında Bizans komşu ülkelerden ve Arap istilâlarindan etkilenmiştir. Bu dönemde geç Roma seramik merkezleri önemini yitirirken bazıları yeni teknoloji ile üretime geçmiştir. Söz konusu yıllarda sırlı seramik üretimi başlamıştır. Orta Bizans döneminin bir diğer önemli grubu ise beyaz hamurlulardir. Beyaz hamurlu seramikler 9. ve 11. Yüzyıllarda yaygın kaplardır.
Beyaz hamurlu seramikler: kendi içerisinde üçe ayrılır.
Sırlı beyaz mal grubu 1: 8. Yüzyıla tarihlenen erken bir gruptur. Kazıma tekniği ile oluşturulan bir bezeme programına sahiptir. Hamur renkleri ise grimsi ve yeşilimsi tonlardadır. Bu tip seramikler ayaklı kaplar ve fincandan büyük kupa tarzı kaplardan oluşmaktadır. Kaplar ise genellikle iki kulpludur. Astar kullanılmadığından pürüzlüdür.
Sırlı beyaz mal grubu 2: 9. Ve 11. Yüzyılda görülen kaplardır. Bezemeleri kazıma tekniği ile oluşturulur. Yoğun olarak ayaklı meyve kapları, küçük kupa, iki kulplu fincanlar üretilmiştir. Bu kaplar genellikle yeşil ya da sarı sırla kaplanmıştır. Bezeme olarak geometrik ve figürlü süslemeler yaygındır.
Polikrom beyaz mal grubu: hamur renkleri grimsi ya da pembemsidir. Kapların yüzeyleri ince ve pürüzsüzdür. Çoğu örnek ince ve şeffaf bir sıra sahiptir. Bu kapların en önemli özelliği şeffaf sırın altinda iki veya daha fazla renkten oluşan bezemelere sahip olmasıdır. Bezemeler geometrik, bitkisel, figürlü ve dini motiflerden oluşmaktadır. Bu grupta İslam etkisi gösteren motifler yaygındır. Bu kapların İstanbul ve aynı zamanda iznik' te üretildiği söylenmektedir. Bu grupta yayvan kaplar, fincanlar, kase ve tabaklar üretilmiştir.
Kırmızı hamurlu seramikler: kırmızı hamurlular 11. Yüzyıl sonu ve 12. Yüzyıl başlarında görülmektedir. Özellikle Komnenoslar döneminde Bizans tekrar kırmızı hamurlu seramik üretimine geçmektedir. Yine bu dönemde İslam etkisi kaplar üzerinde görülse de hamur değişmeyecektir. 12. Yüzyıl. Bizans seramik sanatının kırmızı hamurlu krem beyaz astarlı ve üzerlerinin sirla kapla olduğu söylenebilir.
1. Grup ince kazıma ( fine sgraffito): Bu grup seramikler 11. Ve 13. Yüzyılda yaygındır. Seramiklerde bezemeler öncelikle çizilir, çizildikten sonra ince uçlu bir aletle astarı da kaldıracak şekilde kazınmasıyla oluşturulur. Çizimler gerçeğe yakın, natüralisttir. Kaplar açık sarı, açık yeşil, krem, sarımsı yeşil tonlarda sıra sahiptir. Astarları ise açık krem renkli olup oldukça kalın sürülmektedir. Figürler belli belirsiz olarak ayırt edilmektedir. Genellikle kuşlar, aslanlar, balıklar, grifonlar görülmektedir. Kimi zaman söz konusu hayvanlar bir mücadele içinde verilmektedir. Yine Kûfî yazı taklitli bezemeler, figürlü bezemeler kaplarda seçilmektedir. Bu grup kaplar düz veya hafif dışa dönük ağızlı, halka kaideli, sığ ya da derin kaselerdir. Nadir olarak da fincanlar da gözlenmektedir. Çoğu araştırmacı bu kapları Ege seramikleri ismiyle anmaktadır.( Orta Bizans dönemindeki seramikler yani)
